Ratusz Sandomierski

Historia tej budowli sięga XIII wieku. Pierwotny budynek był drewniany i prawdopodobnie spłonął podczas napadu litewskiego w 1349 r. Wzniesiony na nowo z cegły w drugiej połowie XIV wieku miał formę wieży w podstawie kwadratowej, wyżej ośmiokątnej. Pod koniec XV w. ośmiobok wieży rozebrano, a budynek rozbudowano w kierunku północnym nadając mu plan wydłużonego prostokąta. W drugiej połowie XVI w. ratuszowi sandomierskiemu nadano formę renesansową poprzez dobudowanie ozdobnej attyki, która miała również zadania konstrukcyjne. Na przełomie XVI i XVII w. przy zachodniej ścianie ratusza dobudowano wieżę u dołu kwadratową, powyżej głównego korpusu - ośmioboczną. Podczas pożaru w roku 1623 ratusz został poważnie zniszczony zaś wieża ratuszowa runęła. Za czasów Władysława IV ratusz i wieżę odbudowano. W kilkadziesiąt lat później, podczas potopu szwedzkiego w 1656 roku siedzibę władz miejskich strawił pożar. Odnowiono go dopiero za panowania Jana III Sobieskiego.